ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﻲﮐﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺯﻫﺎﻱﺟﻨﻮﺑﻲﮐﺸﻮﺭﺵﺭﺍ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﻫﺪ،ﺑﺎﻣﻘﺎﻭﻣﺖﻫﺎﻱﺳﺮﺩﺍﺭﻱﻣﺤﻠﻲ ﻣﻮﺍﺟﻪﺷﺪﻭﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻬﺎﻱﺳﺮﺩﺍﺭﺑﻪ ﺣﺪﻱﺭﺳﻴﺪﮐﻪﺧﺸﻢﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺖﻭﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦﺍﻭﺗﻌﺪﺍﺩﺯﻳﺎﺩﻱ ﺳﺮﺑﺎﺯﺭﺍﻣﺎﻣﻮﺭﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻱﺳﺮﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ. ﻋﺎﻗﺒﺖﺳﺮﺩﺍﺭﻭﻫﻤﺴﺮﺵﺑﻪﺍﺳﺎﺭﺕ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻱﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺩﺭﺁﻣﺪﻧﺪﻭﺑﺮﺍﻱ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕﺑﺎﭘﺎﻳﺘﺨﺖﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺑﺎﺩﻳﺪﻥﻗﻴﺎﻓﻪﺳﺮﺩﺍﺭ ﺟﻨﮕﺎﻭﺭﺗﺤﺖﺗﺎﺛﻴﺮﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺖﻭﺍﺯﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ:ﺍﻱﺳﺮﺩﺍﺭ،ﺍﮔﺮﻣﻦﺍﺯﮔﻨﺎﻫﺖ ﺑﮕﺬﺭﻡ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﺕ ﮐﻨﻢ، ﭼﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟ ﺳﺮﺩﺍﺭﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩ:ﺍﻱﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ،ﺍﮔﺮ ﺍﺯﻣﻦﺑﮕﺬﺭﻱﺑﻪﻭﻃﻨﻢﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺸﺖﻭﺗﺎﺁﺧﺮﻋﻤﺮﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮﺩﺍﺭﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﭘﺮﺳﻴﺪ:ﻭﺍﮔﺮﺍﺯﺟﺎﻥ ﻫﻤﺴﺮﺕﺩﺭﮔﺬﺭﻡ،ﺁﻧﮕﺎﻩﭼﻪﺧﻮﺍﻫﻲ ﮐﺮﺩ؟ ﺳﺮﺩﺍﺭﮔﻔﺖ:ﺁﻧﻮﻗﺖﺟﺎﻧﻢﺭﺍﻓﺪﺍﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ! ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺍﺯﭘﺎﺳﺨﻲ ﮐﻪﺷﻨﻴﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺗﮑﺎﻥﺧﻮﺭﺩﮐﻪﻧﻪﺗﻨﻬﺎﺳﺮﺩﺍﺭﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵﺭﺍﺑﺨﺸﻴﺪﺑﻠﮑﻪﺍﻭﺭﺍﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺳﺮﺯﻣﻴﻦﺟﻨﻮﺑﻲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ. ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﭘﺮﺳﻴﺪ:ﺁﻳﺎﺩﻳﺪﻱﺳﺮﺳﺮﺍﻱﮐﺎﺥ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﭼﻘﺪﺭﺯﻳﺒﺎﺑﻮﺩ؟ﺩﻗﺖﮐﺮﺩﻱ ﺻﻨﺪﻟﻲﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺍﺯﻃﻼﻱﻧﺎﺏﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟ ﻫﻤﺴﺮﺳﺮﺩﺍﺭﮔﻔﺖ:ﺭﺍﺳﺘﺶﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻲ،ﻣﻦﺑﻪﻫﻴﭻﭼﻴﺰﻱﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮﺩﻡ.ﺳﺮﺩﺍﺭﺑﺎﺗﻌﺠﺐﭘﺮﺳﻴﺪ:ﭘﺲ ﺣﻮﺍﺳﺖ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟ ﻫﻤﺴﺮﺵﺩﺭﺣﺎﻟﻲﮐﻪﺑﻪﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭﻧﮕﺎﻩﻣﻲﮐﺮﺩﺑﻪﺍﻭﮔﻔﺖ:ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻮﺍﺳﻢﺑﻪﺗﻮ ﺑﻮﺩ.ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩﻣﺮﺩﻱ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲﮐﺮﺩﻡﮐﻪﮔﻔﺖﺣﺎﺿﺮﺍﺳﺖﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﺪ!

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستان آموزنده,داستانک,داستان لیاقت عشق,داستان کوتاه,